มองศิลป์: Alone
ความเปลี่ยวเหงาในห้องสีเทาหม่น
ภาพวาดสีน้ำมัน Blooming No.8 สะท้อนความรู้สึกหม่นหมองและความเย็นชาในห้องสีเทา
บ่อยครั้งที่เราเห็นภาพแนวเซ็กซี่ของหญิง วัยรุ่นในสังคมออนไลน์ ไม่ว่าเธอต้องการจะสื่ออะไรในรูป แต่ลึกๆ แล้วเธอต้องการเรียกร้องความสนใจโดยการหาพื้นที่ให้ตัวตนได้ยืนในสังคม เพื่อให้ได้รับรู้ถึงความมี ‘ชีวิต’ ของเธอ นิทรรศการศิลปะ Alone โดยอัมรินทร์ บุพศิริ สะท้อนถึงความว่างเปล่า เปลี่ยวเหงา ไร้แก่นสาร และถูกหล่อหลอมด้วยทัศนคติตลอดจนค่านิยมที่ผิดแผกแปลกแยกจากผู้คน
อัมรินทร์ บุพศิริ จบการศึกษาศิลปะบัณฑิต จากคณะจิตรกรรมประติมากรรมและภาพพิมพ์ จากมหาวิทยาลัยศิลปากร และกำลังศึกษา ศิลปะมหาบัณฑิต คณะจิตรกรรมประติมากรร และภาพพิมพ์ มหาวิทยาลัยศิลปากร เคยแสดงนิทรรศการชุด Imitation: นักเรียน ซึ่งนำเสนอเรื่องราวของภาพเด็กหญิงวัย (ก่อน) เจริญพันธุ์ เช่นภาพของนักเรียนสาวที่กำลังบรรจงเสริมความงามให้กับใบหน้าตัวเอง จนทำให้เขาได้รับชื่อเสียงมาแล้วในนิทรรศการเดี่ยวครั้งแรกเมื่อปี 2552
สำหรับ นิทรรศการศิลปะ Alone ในครั้งนี้ เขาเข้าไปสู่ความหมกมุ่นของหญิงสาวอีกครั้ง จากภาพถ่ายเล่นๆ ในโลกสังคมออนไลน์ที่เราจะได้เห็นใบหน้าและอิริยาบทของสาววัยรุ่นที่ถูก บันทึกไว้ด้วยตัวของเธอเอง ภาพเหล่านั้นแสดงถึงช่วงเวลาที่พวกเธออยู่ตามลำพังในห้องส่วนตัว หรือบนเตียงนอน คุณอัมรินทร์นำเอามาตีความหมายภาพในสังคมออนไลน์เหล่านั้นใหม่ กลายเป็นภาพของหญิงสาวที่มีใบหน้าขนาดใหญ่ ดวงตาสีดำแต่ไร้ความรู้สึก ในภาพลักษณ์ที่ดูทั้งน่าเอ็นดูและน่าชัง เธอกลับไม่แสดงอาการทุกข์ สุขใ แต่กลายเป็นมนุษย์เย็นชา และเปล่าเปลี่ยนในโลกสีเทาหม่นของเธอเอง
คุณบุษราพร ทองชัย ศิลปินและนักเขียนกล่าวในสูจิบัตรนิทรรศการ Alone ว่า “อัมรินทร์ บุพศิริได้พาเราเข้าไปสัมผัสโลกอันลึกลับของเด็กสาวกลุ่มหนึ่งซึ่งดูเหมือน จะไม่เคยเปิดประตูต้อนรับ ผู้ใดมาก่อน กระทั่งพาเราเข้าไปพบกับโฉมหน้าที่ไร้เดียงสา ช่วงเวลาซึ่งถูกทิ้งร้าง ความสับสน มืดบอด ตลอดถึงความกลวงเปล่าของชีวิตในโลกที่เรารู้จักและคุ้นเคยกับมันดี “Alone” และงานจิตรกรรมของเขาได้ผลิตซ้ำภาพความไร้แก่นสารของกิจกรรมหนึ่งในช่วง ชีวิตของเด็กสาว”
ทว่า ความไร้แก่นสารมีเหตุจากที่ใด ถ้าไม่ใช่ความเปลี่ยนแปลงทางสังคม รูปแบบการดำเนินชีวิต การอพยพย้ายถิ่น ความอ่อนแอของสถาบันครอบครัว สถาบันการศึกษา หรือความปรวนแปรทางวัฒนธรรม ภาพของหญิงสาวให้ห้องสีเทาจึงเพียงหุ่นเชิดที่ไร้ชีวิตในสังคมแปรปรวน ปัจจุบัน
นิทรรศการศิลปะ Alone จัดแสดงที่หอศิลป์ร่วมสมัยอาร์เดล ถ. บรมราชชนนี ตั้งแต่วันที่ 26 มกราคม 2555 – 4 มีนาคม 2555 , วันอังคาร – เสาร์ เปิดตั้งแต่เวลา 10.30 – 19.00 น. วันอาทิตย์ 10.30-17.30 น. ค่าเข้าชมฟรี, โทร 02-422-2092, www.ardelgallery.com
มองศิลป์: Dichotomy มุมมองของศิลปินชาวอเมริกันที่มีต่อผู้คนรอบข้าง โดยการเปลี่ยนบุคลิกลักษณะของบุคคลเข้ากับลักษณะเด่นๆ ของสัตว์ประเภทต่างๆ
อัมรินทร์ บุพศิริ จิตรกรเจ้าของผลงานนิทรรศการ Alone สะท้อนความเปลี่ยวเหงาของหญิงสาววัยรุ่นในสังคมที่เปลี่ยนแปลงไป
อัมรินทร์ บุพศิริ จบการศึกษาศิลปะบัณฑิต จากคณะจิตรกรรมประติมากรรมและภาพพิมพ์ จากมหาวิทยาลัยศิลปากร และกำลังศึกษา ศิลปะมหาบัณฑิต คณะจิตรกรรมประติมากรร และภาพพิมพ์ มหาวิทยาลัยศิลปากร เคยแสดงนิทรรศการชุด Imitation: นักเรียน ซึ่งนำเสนอเรื่องราวของภาพเด็กหญิงวัย (ก่อน) เจริญพันธุ์ เช่นภาพของนักเรียนสาวที่กำลังบรรจงเสริมความงามให้กับใบหน้าตัวเอง จนทำให้เขาได้รับชื่อเสียงมาแล้วในนิทรรศการเดี่ยวครั้งแรกเมื่อปี 2552
สำหรับ นิทรรศการศิลปะ Alone ในครั้งนี้ เขาเข้าไปสู่ความหมกมุ่นของหญิงสาวอีกครั้ง จากภาพถ่ายเล่นๆ ในโลกสังคมออนไลน์ที่เราจะได้เห็นใบหน้าและอิริยาบทของสาววัยรุ่นที่ถูก บันทึกไว้ด้วยตัวของเธอเอง ภาพเหล่านั้นแสดงถึงช่วงเวลาที่พวกเธออยู่ตามลำพังในห้องส่วนตัว หรือบนเตียงนอน คุณอัมรินทร์นำเอามาตีความหมายภาพในสังคมออนไลน์เหล่านั้นใหม่ กลายเป็นภาพของหญิงสาวที่มีใบหน้าขนาดใหญ่ ดวงตาสีดำแต่ไร้ความรู้สึก ในภาพลักษณ์ที่ดูทั้งน่าเอ็นดูและน่าชัง เธอกลับไม่แสดงอาการทุกข์ สุขใ แต่กลายเป็นมนุษย์เย็นชา และเปล่าเปลี่ยนในโลกสีเทาหม่นของเธอเอง
ภาพวาดสีน้ำมัน Accessories No.2 (ซ้าย) และ Accessories No.4 (ขวา) เป็นพฤติกรรรมการถ่ายภาพที่เราเห็นเสมอในสังคมออนไลน์
คุณบุษราพร ทองชัย ศิลปินและนักเขียนกล่าวในสูจิบัตรนิทรรศการ Alone ว่า “อัมรินทร์ บุพศิริได้พาเราเข้าไปสัมผัสโลกอันลึกลับของเด็กสาวกลุ่มหนึ่งซึ่งดูเหมือน จะไม่เคยเปิดประตูต้อนรับ ผู้ใดมาก่อน กระทั่งพาเราเข้าไปพบกับโฉมหน้าที่ไร้เดียงสา ช่วงเวลาซึ่งถูกทิ้งร้าง ความสับสน มืดบอด ตลอดถึงความกลวงเปล่าของชีวิตในโลกที่เรารู้จักและคุ้นเคยกับมันดี “Alone” และงานจิตรกรรมของเขาได้ผลิตซ้ำภาพความไร้แก่นสารของกิจกรรมหนึ่งในช่วง ชีวิตของเด็กสาว”
ทว่า ความไร้แก่นสารมีเหตุจากที่ใด ถ้าไม่ใช่ความเปลี่ยนแปลงทางสังคม รูปแบบการดำเนินชีวิต การอพยพย้ายถิ่น ความอ่อนแอของสถาบันครอบครัว สถาบันการศึกษา หรือความปรวนแปรทางวัฒนธรรม ภาพของหญิงสาวให้ห้องสีเทาจึงเพียงหุ่นเชิดที่ไร้ชีวิตในสังคมแปรปรวน ปัจจุบัน
ภาพวาดสีน้ำมัน Nightmare (ซ้าย) และ Blooming No.1 สื่ออารมณ์ “น่ารัก” และ “น่าชัง” ไปพร้อมๆ กัน
นิทรรศการศิลปะ Alone จัดแสดงที่หอศิลป์ร่วมสมัยอาร์เดล ถ. บรมราชชนนี ตั้งแต่วันที่ 26 มกราคม 2555 – 4 มีนาคม 2555 , วันอังคาร – เสาร์ เปิดตั้งแต่เวลา 10.30 – 19.00 น. วันอาทิตย์ 10.30-17.30 น. ค่าเข้าชมฟรี, โทร 02-422-2092, www.ardelgallery.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น